My Little Cat (Gakushuu x Karma)[YAOI] Assassination classroom
NC PART SPECIAL : 50 BENTO
Rate : 18+
คารุมะที่โดนจับให้นั่งบนตักกำลังบิดกระเส่าไปมาอยู่ในอ้อมกอดแข็งแรง "อืมมมม...." หลังแนบชิดกับอกแข็งแรง พึ่งพิงอีกฝ่ายเพราะร่างกายอยู่ๆก็อ่อนละทวยขึ้นมาสะอย่างงั้น ส่งเสียงครางหวานในลำคอเบาๆ เอื้อมมือไปด้านหลังขยุ้มเสื้ออีกฝ่ายจนยับ กาคุชูพรมจูบไปทั่วไหล่เนียน สอดมือเข้าไปใต้เสื้อบางบดขยี้ยอดดอกที่แข็งขึ้นรับสัมผัส มืออีกข้างที่ว่างอยู่ก็ไล้ไปตามอกเนียนลงไปจนถึงจุดอ่อนไหว "อ่าาา กาคุชู..."
มือหนาเริ่มปรนเปรอแก่นกายสีน่ารักอย่างยั่วอารมณ์
คารุมะบิดไปมาอยู่ภายใต้อ้อมกอดอีกฝ่าย กาคุชูประคองใบหน้าเขาให้หันมาจูบ
กวัดเกี่ยวลิ้นทั่วโพลงปากเพื่อควานหาความหวานทุกซอกทุมมุมในขณะที่มือหยาบก็ยังคงปรนเปรอจุดอ่อนไหวอีกฝ่ายจนมันเริ่มแข็งขึ้นตามแรงอารมณ์
"อืออออ.." คารุมะครางในลำคอเบาๆ
ผละริมฝีปากออกได้ไม่กี่วิอีกฝ่ายก็ทาบทามเข้ามาแนบชิดอีกครั้งจนเขาเริ่มหายใจติดขัด
"พอแล้ว.."
คารุมะเบือนหน้าหนีนิดๆเมื่ออีกฝ่ายพยายามจะประทับจูบลงอีกครั้ง
"ชั้นไม่ได้กอดนายเลยนะที่ผ่านมาเนี่ย ชั้นก็มีลิมิตเหมือนกันนี่นา.."
คารุมะหน้าแดงก่ำ กาคุชูเลื่อนใบหน้าไปงับหูอีกฝ่าย
เลื่อนมือขึ้นสอดเข้าไปในโพลงปากหวาน
คารุมะเลียนิ้วเรียวอย่างรู้หน้าหนีจนเมื่อเริ่มแฉะอีกฝ่ายก็ถอนนิ้วออก
"ผ่อนคลาย" คำสั้นๆที่เขากลัว
ทันทีที่พูดจบนิ้วเรียวทั้งสองก็กระแทกเข้ามาในช่องทางด้านหลังจนสุด
คารุมะสะดุ้งเฮือก
กัดฟันแน่นหลับตาปี๋จนกาคุชูต้องพูดปลอบอีกครั้ง "ใจเย็นน่า
มันไม่เจ็บหรอก.." กาคุชูประคองใบหน้าอีกฝ่ายให้หันมาจูบอีกครั้ง
แต่เป็นจูบที่อ่อนโยนกว่าปกติมาก
นิ้วเรียวขยับเข้าออกเพื่อเบิกทาง
สอดขยับขยายให้อีกฝ่ายชิน เมื่อเขารู้สึกว่าช่องทางนุ่มเริ่มผ่อนลงไม่แน่นเกินไปแบบเดิมแล้วก็จัดการปลดกางเกงตนเองออก
ดึงเอวบางที่ไม่มีอะไรปกปิดอยู่แล้วมาแนบชิดกับแท่งร้อน "อือออ.."
คารุมะกัดริมฝีปาก
แท่งร้อนที่ที่ขยายใหญ่ขึ้นด้วยแรงอารมณ์ถูกสอดเข้ามาในช่องทางด้านหลังอย่างช้าๆ
กาคุชูเลื่อนใบหน้าไปกดจูบอีกฝ่ายที่แก้มนุ่ม
แล้วก็เข้าไปประกบริมฝีปากหวานอีกครั้ง
มือหนากดเอวบางลงให้สอดกายเข้าไปจนสุดแล้วแช่ไว้ค้างเอาไว้ก่อนจะเริ่มขยับเมื่อร่างโปร่งในอ้อมกอดเขารู้สึกชินแล้ว
"ขยับหน่อยสิ.."
คารุมะค่อยๆขยับขึ้นลงอย่างว่าง่ายตามจังหวะที่อีกฝ่ายกำลังคุมอยู่
แท่งร้อนเสียดสีกับจุดอ่อนไหวเขาทุกครั้งที่ขยับ
ไหนจะมือหนาที่ปรนเปรอเขาด้านหน้าอีกจนคารุมะต้องร้องประท้วง
"ยะ..อย่าจับ....ชั้นจะ...เสร็จเร็วนะ.."
กาคุชูละมือออกไปกอบกุมสะโพกบางแทนแล้วขยับขึ้นลงรุนแรงขึ้น
"อะ..อ่าาา.....อ๊าาา...กะ..กาคุชู.....อ๊า!..อ๊ะ!...อืมมม...อ๊าา!"
กาคุชูกัดฟันแน่น ช่องทางแคบตอดรัดเขาถี่รัวจนแทบบ้า
ความร้อนตรงส่วนที่ประสานให้ความรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
มือหนาจัดการผลักอีกฝ่ายให้ลงไปแนบชิดกับเตียง
ยกสะโพกหม่นให้โด่งขึ้นแล้วกระแทกกายเข้าไปอย่างรุนแรง "แน่น...ชะมัด.."
กาคุชูส่งเสียงครางทุ้มเบาๆขณะที่มือยังคงขย่ำแก้มก้นนุ่มเล่นอย่างสนุกมือ
"อะ...อือออ.....อ๊า!..อะ....อื้ม!" คารุมะจิกเล็บลงกับหมอนนุ่ม
ส่งเสียงครางหวาน กาคุชูโน้มตัวลงไปกัดไหล่เนียน
สอดนิ้วเข้าไปในโพลงปากหวานเพื่อกักเก็บเสียงหวานเอาไว้
"ชู่ววว.....เดี๋ยวคนอื่นก็ได้ยินหรอก.." กาคุชูยกยิ้มชั่วร้าย
ถึงเวลาที่เขาจะได้เอาคืนไอ่แมวดื้อสะบ้าง
"รู้สึกว่าจะไม่ได้ล็อกประตูด้วยใช่มั้ยล่ะ?" คารุมะหันไปมองทางประตูพบว่าเป็นไปตามที่อีกฝ่ายพูดจริงๆ
เสียงเท้าใครบางคนเดินผ่านไปผ่านมาทำให้หัวใจเขาหล่นวูบ
กาคุชูจับร่างโปร่งหงายให้เห็นใบหน้าอีกฝ่ายได้ชัดเจน
ยกยิ้มผู้ชนะแล้วกระแทกกายถี่รัวเข้าที่จุดอ่อนไหวอีกฝ่าย
"อะ..อ๊าา!!....อ๊ะ!...อือออ....อ๊าาา!--"
คารุมะยกมือปิดปากตนเองเมื่อเสียงเท้าใครบางคนมาหยุดอยู่ที่หน้าประตู
"อะ..อือออ....อืม!...อื้อออ!!" คารุมะพยายามอย่างมากที่จะไม่ส่งเสียงครางออกมา
น้ำตาสีใสไหลรินอาบแก้มด้วยความอัดอั้น
กาคุชูฉีกยิ้มกระแทกกายเข้าหาร่างข้างใต้อย่างรุนแรง
ในวินาทีสุดท้ายของอารมณ์คารุมะก็ทนไม่ไหวเปิดปากครางเสียงลั่นออกมาจนได้
"อะ..อ๊าาาา!!--" คารุมะหอบหายใจเหนื่อยยกมือขึ้นปิดปากตัวเองแล้วพลิกตัวหนีอีกฝ่ายด้วยความอาย
เสียงฝีเท้าหยุดลงที่หน้าห้องพร้อมกับเสียงเคาะประตูที่ดังขึ้นขัดความเงียบในห้อง
คารุมะหน้าแดงแจ๋ คว้าผ้าห่มมาคลุมโปงในทันทีด้วยความอาย เขาอยากจะหายไปตอนนี้เลย!
หายไปไกลๆจากที่นี่ที่สุดเท่าที่จะทำได้เลย!
"อะไรเล่า นายคงไม่คิดว่าชั้นจะหยุดแค่รอบเดียวหรอกใช่มั้ย"
กาคุชูกระชากผ้าห่มผืนหนาออกแล้วก็อุ้มร่างโปร่งขึ้นมานั่งบนตัก
คารุมะซุกหน้าลงกับไหล่กว้าง
"พอได้แล้ว....มันน่าอายนะ.."
"จริงหรอ?" กาคุชูหันไปมองทางประตูที่เกิดเสียงเคาะขึ้นอีกครั้ง
"โทษทีนะครับคุณพ่อ แต่ผมยังไม่ว่าง"
กาคุชูพยายามคว้าตัวร่างโปร่งที่พยายามจะลุกขึ้นขังตัวเองเอาไว้ในห้องน้ำ
"ไม่เอาแล้ว....ชั้นมีชีวิตอยู่ต่อไปไม่ได้แล้ว..."
คารุมะบ่นพึมพัมกับตัวเองขณะยังไม่ลดมือที่ปิดหน้าตนเองอยู่
"เปล่าหรอก ชั้นแค่จะมาบอกให้ลดเสียงลงหน่อยน่ะ มันรบกวนคนอื่นนะรู้มั้ย"
เสียงผู้อำนวยการโรงเรียนดังขึ้น
กาคุชูรับร่างโปร่งที่แทบจะทิ้งตัวกองลงพื้นแข็งในทันทีพร้อมกับวิญญาณอีกฝ่ายที่หลุดลอยออกจากร่าง
"ฆ่าชั้นเถอะ..." ว่าด้วยสติหลุดลอยอย่างกู้ไม่กลับ
"แน่นอน แต่ชั้นถนัดฆ่าบนเตียงมากกว่า"
'อย่าทำให้ชั้นอับอายมากกว่านี้เลย...' คารุมะได้แต่ร้องไห้อยู่ในใจ
ภาพลักษสุดโหดแสนเท่ที่เขาอุส่าสร้างเอาไว้พังทลายลงไปอย่างไม่เหลือชิ้นดีเพราะไอ่ประธานนักเรียนหน้าหนานี่!!
ขอปติญาณเอาไว้เลยว่าเขาจะเอาคืนให้ได้สักวันนึง!!
ความคิดเห็น